by 
«Σε κάποιους ανθρώπους δε θα αρέσετε ποτέ γιατί το πνεύμα σας ενοχλεί τους δαίμονες τους», έχει πει ο Denzel Washington. Και δυστυχώς οι δαίμονες του καθενός και ο λόγος που διαστρεβλώνει τα λεγόμενα και τις προθέσεις σου -ακουσίως και διακαώς γιατί αυτό έχει ανάγκη- είναι πράγματα πολλές φορές μη συνειδητοποιήσιμα...
Κοινωνία τελειομανίας, μη ευχαρίστησης και αχαριστίας αλλά και ταυτόχρονα κακοποίησης και μη αποδοχής. Πώς το άτομο να μην έχει ανάγκη να πει και τη δική του γνώμη μήπως και αυτή τη φορά καταφέρει να ξεχωρίζει και να δείξει ότι και αυτό αξίζει, εξαιτίας της αποδοχής που ποτέ δεν έλαβε; Πώς να καταφέρει να αποδεχθεί κατ’ επέκταση τους άλλους, να συνδεθεί μαζί τους και όχι να πασχίζει να διαφέρει;
Γιατί δυστυχώς το έχουμε πάει στο άλλο άκρο: δε συζητάμε για να συζητάμε αλλά για να διαφέρουμε, επειδή έχουμε ανάγκη να είμαστε εμείς στο επίκεντρο και να παλεύουμε για αυτή την αποδοχή -όλα η έλλειψη αγάπης πια-, ενώ όλοι οι άλλοι γύρω μας είναι ανόητοι, κατώτεροι, τοποθετημένοι σε λογικά κουτάκια που εμείς φτιάχνουμε και αναγκαστικά τους χωράμε για να αντέξουμε τη μικρότητα που πιάνει όλους μας κάποιες φορές.
Τετραπέρατη η ψυχοπάθεια των καιρών μας, άρα και δυσκολότερα διαχειρίσιμη μέσα στην τόση μας άγνοια για ψυχικά ζητήματα. Αν καταφέρουμε όμως να συνειδητοποιήσουμε τον εσωτερικό -λαθεμένα εκπαιδευμένο- μηχανισμό ο οποίος μάς θέλει αποκομμένους από τους γύρω μας και πασχίζει με εντελώς λάθος τρόπο για την αποδοχή από τους άλλους μιας διαφορετικότητας, την οποία ο ίδιος μηχανισμός κάνει εμάς να μην αποδεχόμαστε για τους άλλους, τότε οι σχέσεις μας θα γίνουν σίγουρα καλύτερες. Η συνειδητοποίηση είναι πάντα το πρώτο βήμα. Ας το επιχειρήσουμε επιτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου