Κορωναϊός και Ψυχολογία 2: Απλές Σκέψεις

Η αρνητική πλευρά

"Αν θέλετε την εύνοια των μαζών, πρέπει να λέτε τα πιο ηλίθια και τα πιο χοντρά ψέματα." έλεγε ο Αδόλφος Χίτλερ, και τίποτα δεν με ξάφνιασε τις τελευταίες μέρες περισσότερο απ’ όσο ο κόσμος. Δεν διαβάζει αυτά που γράφεις αν δεν είναι τρομακτικά! Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, ακόμη κι αν τα διαβάσει, ο εγκέφαλος με ένα μαγικό τρόπο τα αγνοεί γιατί δεν βρίσκεται σε ηρεμία! Αντιθέτως, η φοβία, το άγχος, ο πανικός, ο ψυχαναγκασμός, η τελειομανία και ό,τι «σταθερές» είχε ο καθένας μας έχουν πολλαπλασιαστεί με τον κορωναϊό. Περιμένουμε με τόση αγωνία το πρωτοφανές παράλογο της ημέρας, το καινούργιο άρθρο αύξησης των κρουσμάτων, το νέο απίθανο μέτρο που όμως έγινε πιθανό... Γενικά, περιμένουμε τα πράγματα που θα γίνουν χειρότερα. Έχουμε μπει για τα καλά στον κύκλο της αγχώδης διαταραχούλας μας. Τίποτα πιο ισορροπημένο δεν αξίζει την προσοχή μας.

"Στα Κινέζικα, η λέξη «κρίση» γράφεται με δύο γράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο σημαίνει ευκαιρία." έχει πει ο Τζον Κέννεντυ. Είμαστε εν μέσω κρίσης και το καταλαβαίνω. Αλλά, όσο μπορείτε, προσπαθήστε να αρχίζετε να κατανοείτε και να ξεκαθαρίζετε «παιχνίδια του μυαλού»... Ο κορωναϊός και η αντίδραση μας αποτελούν τέλειο παράδειγμα αλλά και ευκαιρία για καλύτερη κατανόηση της ψυχικής μας υγείας (διαβάστε τη θετική πλευρά παρακάρω και θα καταλάβετε). 

Τώρα μπορείτε κάποιοι πάλι να σκεφτείτε «τι μας λες κι εσύ για ψυχική υγεία, εδώ πεθαίνει κόσμος», αλλά εγώ έχω εμπιστοσύνη στους υπόλοιπους που θα καταλάβουν και πραγματικά προσπαθούν. Κάποιοι από αυτούς είναι «πελάτες» μου εξάλλου (εγώ τους λέω «ανθρώπους μου») και  δε γίνεται να μη νιώθω περήφανη γι' αυτούς. 

Σημείωση: προσωπικό παράδειγμα, κλίκαραν το άρθρο μου για τον κορωναϊό πάνω από 1000 άτομα και αντέδρασαν ελάχιστοι, ενώ μόνο δύο το κοινοποίησαν. Λογικό, αφού δεν έλεγε αυτό που περίμεναν να ακούσουν και το ήξερα. Τα άρθρα χωρίς πηγές με δήθεν προβλέψεις βασισμένες σε δήθεν στατιστικά, κοινοποιούνται από 5-6 φίλους μου στο fb ταυτόχρονα, και γενικά ανακυκλώνονται άπειρα αμφιβόλου αξίας άρθρα με ανακριβή στοιχεία από πάρα πολλούς αδιάκοπα. Κάτι λέει αυτό για μας. Ακούστε το. 

Σκεπτόμενη αυτό που λέει ο Χίτλερ στην αρχή αυτού του κειμένου, θα έπρεπε να αναρτήσω ανάλογο βιντεάκι που θα άρεσε και να κάνω και καλή διαφήμιση για τη δουλειά μου. Ευτυχώς για μένα έχω διαλέξει άλλο δρόμο. 

Η θετική πλευρά

Όλος αυτός ο τρόμος μας έχει κινητοποιήσει. Αν αρχίσουμε να επικεντρωνόμαστε στα θετικά και όχι στο να διαβάσουμε πόσο ανέβηκαν τα κρούσματα σε μία μέρα, θα παρατηρήσουμε ίσως πως έχουμε ανασκουμπωθεί να βάλουμε τη ζωή μας επιτέλους σε τάξη, να καθαρίσουμε το σπίτι μας, να το οργανώσουμε, να πετάξουμε ό,τι δεν μας χρειάζεται και να ασχοληθούμε περισσότερο με την οικιακή οικονομία, τον εαυτό μας και τη φροντίδα του και την προσωπική μας ανέλιξη ή και εκπαίδευση.

Πριν κάποιους μήνες, αφού είχα τελειώσει το μεταπτυχιακό και ήμουν τόσο απογοητευμένη να συμπληρώνω αιτήσεις για δουλειά που ποτέ δεν αντικατοπτρίζουν την αξία ή τα προσόντα σου (άπειρες ερωτήσεις και validity μηδέν), αναρωτιόμουν πώς θα περάσω τον υπόλοιπο καιρό της ζωής μου και αν ποτέ θα μπορέσω να κάνω όλα τα υπόλοιπα που θέλω στη ζωή μου. Πότε θα βρω δουλειά με τα χρήματα που μου αξίζουν; Πότε θα κάνω διδακτορικό και πότε θα φτάσω να διδάξω όπως ήθελα; Πότε θα κάνω οικογένεια και πώς θα βγει (αν βγει); Πέρασα μήνες ολόκληρους χάνοντας χρόνο για αιτήσεις, ραντεβού, συνεντεύξεις, εθελοντισμό και τρελαινόμουν να τα προλάβω όλα κάνοντας τίποτα, ή μάλλον κάνοντας όλα τα απαραίτητα που υποτίθεται ότι χρειάζονται ΓΙΑ ΝΑ βρεις δουλειά στη Βρετανία (κάποια στιγμή στο μέλλον). Το αποτέλεσμα ήταν να παρακαλάω να σταματήσει η γη να κατέβω.

Και πάνω σε εκείνο το σημείο, ήρθε ο κορωναϊκός! Τέλος οι ανεκδιήγητες δουλειές που κάνεις για ένα κομμάτι ψωμί, τέλος το τρέξιμο και η κακοποίηση του εαυτού σου για το τίποτα... τώρα μόνο σούπερ μάρκετ, μαγείρεμα, διάβασμα, γράψιμο και ό,τι θέλω! Δεν είναι τέλειο;!

Πραγματικά το πιστεύω, ο κόσμος το χρειαζόταν αυτό. Δεν προσέχουμε καθόλου τον εαυτό μας και χάνουμε απεριόριστες ώρες του χρόνου μας για δουλειά με στόχο να αποκτήσουμε χρήμα. Το μεγαλύτερο κακό όμως είναι αυτό που κάνουμε στην ψυχική μας υγεία με το απεριόριστο άγχος να προλάβουμε όλα αυτά που σίγουρα δεν είναι υποχρεωτικά, αλλά για έναν περίργο λόγο έχουμε πείσει τον εαυτό μας πως είναι. Έπειτα έρχεται η αναβλητικότητα και τα κενά μνήμης, η θλίψη, η χαμηλή αυτοεκτίμηση όταν -καθώς είμαστε τελειομανείς- δεν μας ευχαριστεί τίποτα από αυτά που επιτυγχάνουμε και ταυτόχρονα εξευτελίζουμε τον εαυτό μας για το ένα στο οποίο μπορεί να αποτυγχάνουμε.

Τελευταίο καλό που σκέφτομαι για τον νέο ιό είναι η οικονομία. Ο ιός μπορεί και να μην είναι σημαντικός τελικά, θέλω να πιστεύω όμως πως η υπερβολή μας έκανε τα πάντα να παγώσουν και αυτό ίσως θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους διαβίωσης. Ίσως ιδανικά μειωθούν ενοίκια, προϊόντα κτλ και έτσι δε θα χρειαζόμαστε να αγωνιούμε και να τρέχουμε τόσο για ψίχουλα. Δεν ξέρω αν «η ψαλίδα» μεταξύ φτωχών και πλούσιων θα κλείσει τελικά αλλά ευελπιστώ ότι θα μειωθούν πολύ τα νούμερα (πχ από 500 ο φτωχός και 1000 ο πλούσιος σε 100 και 500 αντίστοιχα). Ούτε λέω ότι αυτό είναι καλό, μου θυμίζει ακραία κουμουνιστικά καθεστώτα. Το θέμα μου έτσι κι αλλιώς δνε είναι τα νούμερα, δεν λένε ποτέ τίποτα. Το ζήτημα είναι τί κάνουμε με τους εαυτούς μας που τους έχουμε εγκαταλείψει και τί για τους γύρω μας.