Δικαίωμα στην Αυτοδιάθεση: Το Σώμα μου δεν είναι το Πρόβλημά σας

Δικαίωμα στην Αυτοδιάθεση: Το Σώμα μου δεν είναι το Πρόβλημά σας

Από την ανατροπή της Roe v. Wade στην επιστροφή Τραμπ: γιατί το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση είναι και πάλι υπό πολιορκία

Τώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ξανά στον Λευκό Οίκο, έχοντας ισχυρή επιρροή στο Κογκρέσο, τη Γερουσία και το Ανώτατο Δικαστήριο, το φάντασμα της πατριαρχίας με θεσμικό πρόσωπο πλανιέται πιο έντονα από ποτέ πάνω στην Αμερική. Το ερώτημα γίνεται πιο πιεστικό από ποτέ: ποιος αποφασίζει για το σώμα μου;

Η κατάργηση της Roe v. Wade το καλοκαίρι του 2022 άνοιξε τον δρόμο για να θεσπιστούν σε τουλάχιστον 20 Πολιτείες αυστηροί ή απόλυτοι περιορισμοί στις αμβλώσεις, συχνά χωρίς εξαιρέσεις ούτε για περιπτώσεις βιασμού ή αιμομιξίας. Το δικαίωμα στην άμβλωση δεν είναι πια συνταγματικά κατοχυρωμένο και εξαρτάται ολοκληρωτικά από το πού ζει η κάθε γυναίκα. Το Ανώτατο Δικαστήριο, με τους τρεις δικαστές που διόρισε ο ίδιος ο Τραμπ, ήταν καθοριστικό στην ανατροπή της απόφασης του 1973.

Παράλληλα, το Project 2025, το πολυσέλιδο πρόγραμμα που έχει υιοθετηθεί και προωθείται από το περιβάλλον του Τραμπ, προχωρά στην απαγόρευση της φαρμακευτικής άμβλωσης, την ποινικοποίηση της αποστολής χαπιών άμβλωσης μέσω ταχυδρομείου, την αποδυνάμωση της Υπηρεσίας Οικογενειακού Προγραμματισμού και επιδιώκει ακόμη και την κατάργηση του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών.

Η αντίδραση των γυναικών ήταν άμεση και εντυπωσιακή: οργανώσεις όπως η Aid Access δέχθηκαν πάνω από 5.000 παραγγελίες για χάπια άμβλωσης μέσα σε 12 ώρες μετά την επανεκλογή του Τραμπ. Η τηλεϊατρική πλατφόρμα Wisp κατέγραψε αύξηση 300% στα αιτήματα για το χάπι της επόμενης ημέρας, ενώ ο ιστότοπος Plan C, που παρέχει πληροφορίες για φαρμακευτικές αμβλώσεις, είδε την επισκεψιμότητά του να εκτοξεύεται κατά 625%. Οι γυναίκες προνοούν, γνωρίζοντας πως όταν ο «προστάτης» σου έχει καταδικαστεί για κακουργήματα και κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση, η «προστασία» δεν είναι ποτέ εγγύηση ασφάλειας.

Ο ίδιος ο Τραμπ, σε πρόσφατη προεκλογική ομιλία στο Γουισκόνσιν πριν από λίγους μήνες, δήλωσε πως «θα προστατεύσει τις γυναίκες, είτε το θέλουν είτε όχι». Ο άνθρωπος που επανήλθε στον προεδρικό θώκο ενώ έχει 34 κακουργηματικές διώξεις, μία καταδίκη, και βρίσκεται υπόδικος σε σοβαρές υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης και βιασμού, έχει ήδη καταβάλει 80 εκατομμύρια δολάρια σε ένα από τα θύματά του.

Τα κοινωνικά ρεύματα που υποστηρίζουν αυτή την πολιτική παραμένουν ισχυρά: από τους 330 εκατομμύρια Αμερικανούς, 142 εκατομμύρια ψήφισαν στις εκλογές του 2024. Οι άνδρες ψήφισαν Τραμπ σε ποσοστό 54%, με τους άνδρες κάτω των 30 να τον υποστηρίζουν ακόμα περισσότερο (56%). Αν και οι γυναίκες συνολικά ψήφισαν υπέρ της Χάρις (54%), οι λευκές γυναίκες αποτέλεσαν κρίσιμη βάση για τον Τραμπ με 52%. Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές αντανακλούν μια βαθιά πολιτισμική διχοτόμηση όπου η πατριαρχία προβάλλεται πια ξεκάθαρα ως «παραδοσιακή αξία».

Ο σεξισμός και η ρητορική μίσους κατά των γυναικών έχουν ενσωματωθεί στην πολιτική ρητορική της Δεξιάς και των παραφυάδων της. Δημόσια πρόσωπα όπως ο Nick Fuentes, υπέρμαχος της λευκής υπεροχής, συνεχίζουν να χλευάζουν το σύνθημα «My Body, My Choice», παραφράζοντάς το ως «Your Body, My Choice». Ο Andrew Tate, γνωστός για τις κατηγορίες για trafficking και την κακοποιητική ρητορική του, ετοιμάζει την επιστροφή του στις ΗΠΑ, αξιοποιώντας το νέο πολιτικό κλίμα. Ο αντιπρόεδρος του Τραμπ, J.D. Vance, δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τις ανεξάρτητες γυναίκες «δυστυχισμένες, άτεκνες γατομάνες».

Η αλήθεια είναι πως σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του Τραμπ υποστηρίζουν το δικαίωμα στην άμβλωση σε πολλές περιπτώσεις, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες. Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει την πολιτική που εφαρμόζεται. Πρόκειται για άνδρες που είτε είναι σεξουαλικά ενεργοί είτε προσδοκούν να είναι, και που αναπαράγουν με άνεση πατριαρχικά στερεότυπα. Ο Τραμπ τους επιβεβαιώνει, πουλώντας μια εκδοχή του American Dream βασισμένη στην ανδρική κυριαρχία, την καταπίεση και τον πλουτισμό εις βάρος των άλλων.

Οι Δημοκρατικοί δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν έναν πειστικό και εμπνευστικό λόγο προς τις λαϊκές τάξεις. Το αφήγημα περί «woke υπερβολών» βρήκε απήχηση όχι μόνο στη Δεξιά, αλλά και σε τμήματα του προοδευτικού χώρου. Το αποτέλεσμα είναι η κανονικοποίηση της επίθεσης στα δικαιώματα των γυναικών, των μεταναστριών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων — μια πολιτική που νομιμοποιεί τον έλεγχο του σώματος στο όνομα της παράδοσης, της εθνικής ταυτότητας και της οικογένειας.

Η αυτοδιάθεση δεν είναι «ακτιβισμός». Είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας. Και η επίθεσή της δεν είναι απλώς πολιτική. Είναι υπαρξιακή.

Το σώμα μου δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Δεν είναι «πλεονέκτημα». Δεν είναι απειλή.

Το σώμα μου είναι δικό μου. Και τέλος.