ΘΕΛΩ: έχεις ακούσει πιο δυνατή λέξη;

Ανάπαυση ο θάνατος, μου είπες, από τις έγνοιες της ζωής. Μόνο έγνοιες βλέπεις, τίποτα άλλο. 

Εγώ πάλι λέω πως βιάζεσαι να παραιτηθείς από την ανία και την προβλεψιμότητα στην οποία άθελά σου καταδίκασες τη ζωή σου, με πρόσχημα μία ηθική ανυπόστατη, μία ανάγκη να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου να ικανοποιείς τους άλλους. 

Εσύ, που λες ότι δε φοβάσαι το πιο τρομερό, το θάνατο, φοβάσαι το μοναδικό όπλο σου για να τον νικήσεις: τη ζωή.

Προσπαθείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου πως δε φοβάσαι, πως ζεις, γι' αυτό δεν σε νοιάζει να πεθάνεις.

Πόσα οξύμωρα θα πεις ακόμη;

Ακόμη δεν το κατάλαβες: ως προς τον εαυτό σου και τα θέλω σου είσαι πεθαμένος!

Όταν το συνειδητοποιήσεις, ίσως βρεις και τον τρόπο να ξεκινήσεις να ζεις στ' αλήθεια... Ίσως καταλάβεις ότι χωρίς τον εαυτό σου δεν μπορείς ούτε να ζήσεις αλλά ούτε καν να πεθάνεις ευτυχισμένος...