Ο Λέοναρντ Κόεν (Leonard Cohen)
Σε ηλικία 80 ετών σήμερα, ο μεγάλος τραγουδοποιός Λέοναρντ Κόεν, γεννημένος στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1934, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της rock, ενώ άλλοι τον θεωρούν μουσικό της pop και jazz με επιρροές από την country μουσική και τη μουσική των ευρωπαϊκών καμπαρέ. Κατάφερε να μαγεύει το κοινό του με τις καταθλιπτικές μπαλάντες του, ενώ είναι ένας χαρισματικός ποιητής και συγγραφέας, έχοντας γράψει περίπου 10 ποιητικές συλλογές.
Το γράψιμο για τον Κόεν ξεκινά στα εννιά του χρόνια, όταν έχασε τον πατέρα του. Η πρώτη του ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή με τίτλο "Let Us Compare Mythologies" ήρθε το 1956, ενώ ακολούθησε το "The Spice Box Of Earth" (1961) που τον έκανε γνωστό στους κύκλους των (χαμένων) ποιητών.
Στις αρχές τις δεκαετίας του ’60, θέλοντας να γνωρίσει νέους πολιτισμούς, επισκέφθηκε την Ελλάδα με αφορμή μία ελληνική τράπεζα που συνάντησε στο Λονδίνο. Η Ύδρα έμελλε να γίνει το νησί που θα τον σημαδέψει, αφού η διαμονή του εκεί αποτελούσε γι’ αυτόν έμπνευση. Εκεί, το 1963, έγραψε το "The Favorite Game” που σχετίζεται με τον άνθρωπο-συγγραφέα, τον άνθρωπο που βρίσκει την ταυτότητά του μέσω της συγγραφής.
Το 1967 επιστρέφει στην Αμερική το "Songs Of Leonard Cohen". Ο δεύτερος του δίσκος "Songs From A Room" ανέβηκε στο Νο2 των βρετανικών charts. Μετά από δύο χρόνια κυκλοφόρησε το "Songs Of Love And Hate", στο οποίο υπάρχει ένα κομμάτι που έχει χαρακτηριστεί «ο ύμνος του αποχαιρετισμού». Ο λόγος για το "Famous Blue Raincoat", ένα γράμμα του Καναδού σε έναν παλιό του φίλο ("My brother, my killer...") σχετικά με τη γυναίκα που ταλάντευε την καρδιά της ανάμεσα στους δύο. Ο Κόεν συνηθίζει να γράφει σύμφωνα με τα βιώματά και τις αναμνήσεις του.
«Το είχε απλά μέσα του, ο έρωτας, η μοναξιά, η θρησκεία και η πολιτική ήταν η βασική θεματολογία όσων έγραφε. Ήταν φανατικός του έρωτα, φίλος της μοναξιάς, ανοιχτός με τη θρησκεία και καυστικά σατιρικός με την πολιτική. Είναι όμως και αρκετά μυστικιστής, λίγο οι γεμάτοι γρίφους και ερωτηματικά στίχοι του, λίγο η σχεδόν κρυφή ιδιωτική του ζωή, έδιναν τροφή για κακεντρέχειες και κουτσομπολιά. Οι περισσότεροι θεωρούν πως ήταν αθεράπευτος γυναικάς, κάτι το οποίο μπορεί να διαπιστώσει κανείς μέσα από τα έργα του, παρόλο που ο ίδιος το αρνείται... Και ενώ ο ίδιος λέει πως ήταν αρκετά φοβισμένος για να παντρευτεί, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν το αντίθετο σε ότι αφορά τη σχέση του με τη Suzanne Elrod, με την οποία απέκτησε και δύο παιδιά το '72 και '74 αντίστοιχα», γράφει ο Λάμπης Παρταλάς.
Ο χωρισμός του λίγα χρόνια μετά, έδωσε την έμπνευση για το "Death Of A Ladies' Man". Το "Various Positions" του 1984 προσέφερε δύο μεγάλα hits, "Hallelujah" και "Dance Me To The End Of Love".
Μία ιδιαίτερη προσωπικότητα, έχει δηλώσει ότι αυτό που κάνει δεν του φαίνεται σπουδαίο και ότι δεν έχει και τόσο ωραία φωνή, όπως είπε ο ίδιος, αποδεχόμενος ένα βραβείο το 1992: «Μόνο στον Καναδά θα μπορούσε κάποιος με φωνή σαν τη δική μου να κερδίσει τον τίτλο του Τραγουδιστή της Χρονιάς». Πολλά από τα τραγούδια του ήταν αινιγματικά και προφητικά, με θυμό για την πολιτική ή κοινωνικά φαινόμενα και καταδείκνυαν την μοναχικότητα του χαρακτήρα του.
Το 1994 γίνεται μοναχός στο όρος Baldy κοντά στο βουδιστή δάσκαλό του, όπου πήρε το όνομα "Jikhan" που σημαίνει ησυχία. Σε όλο αυτό το διάστημα δε σταμάτησε να γράφει. Πέντε χρόνια αργότερα εγκαταλείπει το όρος γράφοντας:
Κατέβηκα από τα βουνά
μετά από χρόνια μελέτης και αυστηρού διαλογισμού
Άφησα τα ράσα μου να κρέμονται στην κρεμάστρα
του παλιού κελιού
όπου είχα τόσο πολύ καθίσει
και τόσο λίγο κοιμηθεί.
Τελικά κατάλαβα πως δεν έχω το χάρισμα
για τα Πνευματικά Πράγματα.
μετά από χρόνια μελέτης και αυστηρού διαλογισμού
Άφησα τα ράσα μου να κρέμονται στην κρεμάστρα
του παλιού κελιού
όπου είχα τόσο πολύ καθίσει
και τόσο λίγο κοιμηθεί.
Τελικά κατάλαβα πως δεν έχω το χάρισμα
για τα Πνευματικά Πράγματα.
Λάτρευε την ελληνική ποίησης και τον Κ.Π. Καβάφη, με αποτέλεσμα να διασκευάσει στον δίσκο "Ten New Songs" (2001) το εκπληκτικό "Απολείπειν Ο Θεός Αντώνιον" ως "Alexandra Leaving", σε ένα γλυκό ντουέτο με τη Sharon Robinson.
Το 2005 κορυφαίοι μουσικοί συγκεντρώθηκαν στο Opera House του Σύδνεϋ σε μία μεγάλη συναυλία προς τιμή του Κόεν, η οποία βιντεοσκοπήθηκε και υπάρχει σε dvd με τίτλο "I'm Your Man", συμπεριλαμβάνοντας συνεντεύξεις από τους συντελεστές και τον ίδιο σχετικά με τη ζωή του.
Επίσης το 2005, αντιλήφθηκε πως η μάναντζέρ του, Κέλεϊ Λιντς, με την οποία διατηρούσε σχέση για κάποια περίοδο, είχε κατασπαταλήσει ολόκληρη σχεδόν την περιουσία του (είχε σφετεριστεί πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια, αφήνοντας του μόνο 150.000) και ο ίδιος βρέθηκε να τρέχει στα δικαστήρια για να σώσει ό,τι έχει απομείνει. Παρ' όλο που το δικαστήριο τον δικαίωσε, η Λιντς δεν έχει έως τώρα δείξει διάθεση να επιστρέψει τα κλεμμένα. Λέγεται ότι τα ποσό αυτό καταχράστηκε την περίοδο που ο Κόεν ήταν στο μοναστήρι.
Το 2006 κυκλοφόρησε το "Book Of Longing", το οποίο έγινε best seller στον Καναδά και μπορεί κανείς να το βρει πλέον και στα ελληνικά. Πάνω από 250 σελίδες κοσμούνται με παλιά και νέα ποιήματα, σκέψεις και σχέδια του Κόεν. Με την ευκαιρία αυτή ο Κόεν έδωσε ένα μικρό κοντσέρτο σε βιβλιοπωλείο του Τορόντο, όπου μαζεύτηκαν 3.000 άτομα, στην πρώτη του δημόσια εμφάνιση έπειτα από περίπου δέκα χρόνια.
Τα τραγούδια του έχουν διασκευαστεί πάνω από 1500 φορές από καλλιτέχνες όπως οι Johnnie Cash, Joan Baez, Nick Cave, Joe Cocker, Tori Amos, R.E.M., Peter Gabriel και πολλούς ακόμα. Το 2007, μάλιστα, ο Νίκος Αλιάγας για τον προσωπικό του δίσκο διασκεύασε το "Dance Me To The End Of Love", με ελληνικό στίχο κατά το ήμισυ, μαζί με τον Adam, γιο του Κόεν.
Τα τελευταία albums του κυκλοφόρησαν το 2012 και το 2014 με τίτλους "Old Ideas" και "Popular Problems" αντίστοιχα.
Θα βρείτε συγκεντρωμένα τα albums με τα τραγούδια του και τους στίχους ΕΔΩ >>>>>.
Η μουσική του Κόεν στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
Εξαίρετοι μουσικοί επισκέπτονται τον μουσικό κόσμο του Κόεν, επιχειρώντας μία πρωτοποριακή προσέγγιση της μουσικής του σε μία οπτικοακουστική παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης το επόμενο Σάββατο, στις 28 Μαρτίου.
Η μουσική του, ευαίσθητη και υπνωτική, υπηρετεί πάντα αυτό το συναίσθημα της γλυκιάς μελαγχολίας και της μοναστικής γοητείας που κουβαλούν οι στίχοι του...
Ταυτόχρονα, το μουσικό μέρος της παράστασης θα συμπληρώνεται με προβολή μικρού μήκους ταινιών, προβολές στίχων, ποίησης και φωτογραφιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου